To był świetny turniej i nie tylko ze względu na wyniki Polek. Rywalizacja obfitowała w wiele niespodzianek i gry na najwyższym, światowym poziomie. Trudno się jednak temu dziwić, bowiem na południe Europy zjechało szesnaście najlepszych reprezentacji całego globu. Polki z przebiegu całego turnieju urosły do miana jednej z większych niespodzianek. Podopieczne Karoliny Pedy nie miały łatwo, ale ambicją i charakterem w kilku przypadkach potrafiły wydrzeć rywalkom zwycięstwa, co zapewniło im wymarzony krążek. Brąz o smaku złota? Trochę tak, biorąc pod uwagę boiskowe wydarzenia i scenariusz imprezy.

Dla nas te mistrzostwa miały niepowtarzalny charakter. Wszystko dlatego, że w dziesięcioosobowej kadrze „Biało-Czerwonych” mieliśmy swojego człowieka. Karolina Herian dzięki ogromowi pracy i zarazem wyrzeczeń znalazła się w gronie tych zawodniczek, które w Grecji miały sposobność zagrać z Orzełkiem na piersi. „Karo” na inauguracyjny mecz w grupie A z Węgierkami wyszła w pierwszym składzie i jak się później okazało, był to Jej ostatni występ na boisku w tym turnieju. W ostatniej sekundzie drugiego seta, kiedy przeciwniczki rzucały na bramkę Polek, Herian blokując piłkę nadziała się na łokieć Węgierki, co skończyło się… wizytą w szpitalu oraz diagnozą, która wykluczyła olkuszankę z dalszej gry o punkty. Złamany nos, choć dostarczył sporo bólu i sportowej złości, to jednak wcale nie przekreślił marzeń, ponieważ „Karo” cały czas była przy swoich koleżankach, wspierając Je ze wszystkich sił.

Z Węgierkami Polki przegrały 0:2, ale w dwóch następnych grupowych próbach zaliczyły dwie wygrane – po 2:0 z Tajlandią i Urugwajem, co zapewniło „Biało-Czerwonym” awans z grupy eliminacyjnej do drugiej rundy turnieju. Tam poziom trudności wzrósł jeszcze bardziej. Mimo świetnego pierwszego seta z Brazylijkami, Polki ostatecznie uległy przedstawicielkom Ameryki Południowej 1:2, a następne do zera przegrały z niepokonaną przez całe mistrzostwa Hiszpanią. Jednak nawet dwie porażki nie przekreśliły szans naszej kadry na awans do ćwierćfinału. Polki musiały bezwarunkowo wygrać z Ukrainą. Pierwszy set na styku, a o triumfie „Biało-Czerwonych” zadecydował złoty gol. Druga partia dla Ukrainek, a przy remisie sędziowie zarządzili shoot outy. W nich lepsze okazały się Polki i to One zapewniły sobie awans do najlepszej ósemki.

O półfinał w sobotę graliśmy z Niemkami. W tym przypadku kwestię zwycięstwa ponownie rozstrzygnęły emocjonujące shooty. Szczęście, ale i umiejętności były po naszej stronie i tym sposobem ku wielkiej radości Polska U-18, kosztem naszych zachodnich sąsiadek weszła do strefy medalowej.

Także w sobotę, tyle tylko że już wieczorem „Biało-Czerwone” stanęły do walki o Wielki Finał. Przeciwnikiem ponownie rozpędzona Hiszpania i niestety ponownie porażka, ale tym razem już z urwanym setem późniejszym Mistrzyniom Świata. W drugim półfinale Węgierki nie sprostały Holenderkom, więc ostatniego dnia rywalizacji w Heraklionie, historia zatoczyła koło. Polki zaczynały turniej z Węgierkami i właśnie z Węgierkami przyszło im się również zmierzyć o brązowe medale MŚ.

Mieliśmy coś do udowodnienia „Madziarkom”, choć pierwszy set nie wskazywał na udany rewanż. Rywalki wygrały go w przekonującym stylu, ale po zmianie stron lepsze wrażenie sprawiały Polski i mimo nerwowej końcówki doszło do serii shoot outów. W niej podopieczne selekcjonerki Pedy zaprezentowały się wybornie, wygrały 7:2, a później były już tylko łzy… Łzy szczęścia oczywiście!

Płakała także Herian, dla której ten turniej skończył się zdecydowanie za wcześnie, ale nie z Jej winy. Urazy nie wybierają, trafiło tym razem na Nią. Nawet krótki epizod na boisku nie zmącił radości z podium światowego czempionatu, a przywieziony do domu brązowy medal będzie pamiątką na całe życie.

Czołówka klasyfikacji MŚ U-18 w Grecji:

1. Hiszpania
2. Holandia
3. Polska
4. Węgry

Fot: Organizatorzy MŚ / IHF

Tekst: SPR Olkusz (PK)