Już po pierwszym dniu turnieju finałowego w Sulejowie było jasne, że olkuszanki poprawią swoją pozycję względem ubiegłego roku, kiedy to zajęły 6. miejsce w kraju. Młode Lwice wygrały bowiem swoją grupę eliminacyjną i zapewniły sobie awans do strefy medalowej.

W półfinale los skojarzył SPR z Samborem Tczew. Przeciwniczki dzień wcześniej zapewniły sobie promocję do grona TOP 4 z 2. miejsca w tabeli Grupy A, którą zdominowały obrończynie tytułu na piasku w tej kategorii wiekowej – Pyrki Poznań.

Pojedynek o wejście do Wielkiego Finału od początku można określić „wojną nerwów”. Obie strony miały problemy ze zdobywaniem punktów. Świetnie broniły golkiperki, a część rzutów z różnych sektorów boiska mijała światło bramki. Ciężar gatunkowy meczu nieco mocniej przytłoczył jednak olkuszanki, które w pierwszym secie zdobyły tylko osiem oczek. Sambor okazał się niewiele bardziej skuteczny. Ale jednak zwycięsko z premierowej partii w stosunku 12:8 wyszły tczewianki i to one miały więcej atutów przed drugim setem. Po zmianie stron gra jeszcze bardziej się wyrównała. Olkuszanki odzyskały wigor, popełniały już mniej błędów i dzięki temu w końcówce drugiej odsłony nawet prowadziły. Niestety ostatnie dwie akcje należały do rywalek, które dwukrotnie trafiły za dwa punkty. W ostatnich sekundach Młode Lwice miały jeszcze okazję na wyrównanie, ale rzut Natalii Stach obroniła bramkarka Sambora i chwilę później, to broniące srebrnych medali z 2020 roku tczewianki miały powody aby świętować. Półfinał wygrały 2:0, zapewniając sobie przynajmniej powtórkę sukcesu z ubiegłych wakacji.

Nietrudno zgadnąć jakie emocje towarzyszyły po tym spotkaniu olkuszankom. Trenerka Głąbik stanęła przed trudnym zadaniem, aby właściwie zmotywować swoje zawodniczki do spotkania o brąz, w którym przeciwnikiem jej podopiecznych miał był dobrze znany z dnia poprzedniego Kusy. Szczecinianki przegrały bowiem w drugim półfinale z Pyrkami, choć zespół z zachodniopomorskiego napsuł sporo krwi głównym faworytkom, wygrywając pierwszego seta. W drugim poznanianki były już nie do zatrzymania, podobnie jak w shoot outach.

Jeśli już o shoot’ach mowa, to trzeba wiedzieć, że i one rozstrzygnęły kwestię miejsca na najniższym stopniu podium w klubowej hierarchii w Polsce. Kusy chciał się zrewanżować za grupową porażkę, natomiast olkuszanki miały nadzieję na powtórkę z początku turnieju, kiedy to do pokonania rywalek znad Bałtyku potrzebowały dwóch setów.

Pierwsza partia pokazała jednak, że szczecinianki wyciągnęły wnioski z piątkowej porażki. Były bardziej konkretne w swoich poczynaniach, grały dokładniej i szybciej. W efekcie Młode Lwice miały duże problemy z zatrzymaniem rywalek, a same ponownie nieco zawodziły w ataku. Dziesięć punktów zdobyte przez dziesięć minut nie mogło zwiastować niczego dobrego. Olkuszanki na przerwę zeszły z porażką 10:18 oraz poczuciem potrzeby natychmiastowej zmiany nastawienia.

Marginesu błędu nie miały już właściwie żadnego. Musiały postawić wszystko na jedną kartę, zaatakować i lepiej nastawić celowniki. Udało się! W drugim secie Młode Lwice szybko przejęły inicjatywę, udowadniając, że zamierzają walczyć o medal do końca. Hart ducha został nagrodzony. Drugą partię olkuszanki wygrały w cuglach 26:18, doprowadzając w meczu do remisu 1:1 i shoot outów, w których ostatnimi czasy radziły sobie wyśmienicie – licząc z Olimpiadą Młodzieży wygrały pięć kolejnych rywalizacji! Każda seria ma jednak swój koniec, tylko żal, że akurat w tak ważnym dla układu klasyfikacji momencie. Szczecinianki okazały się bezbłędne, a że z dwoma rzutami naszych zawodniczek poradziła sobie bramkarka Kusego, to brązowe krążki drugi rok z rzędu powędrowały do zespołu ze Szczecina. Olkuszanki natomiast musiały przełknąć gorycz związaną z zajęciem 4. miejsca – a więc tego, najmniej lubianego przez sportowców, bo przecież podium było na wyciągnięcie ręki.

Taki jest właśnie sport – często brutalny i bez sentymentów. Do tego uczący pokory i zmuszający do łez. Tych co zrozumiałe w obozie Młodych Lwic zaraz po zakończeniu spotkania o brąz było sporo. Dziewczyny czuły, że były bliskie marzeń, o które tak mocno w ostatnich tygodniach walczyły. Ten zespół ma jednak charakter! W trakcie ceremonii dekoracji po smutku nie było już śladu. Olkuskie szczypiornistki z dumą przyjęły gratulacje i pamiątkowy dyplom za 4. miejsce. Przez swoją postawę w całym turnieju zdobyły też serca wielu osób zaangażowanych w przygotowanie zmagań. Zdobyły też NASZE SERCA – a więc osób pracujących na rzecz rozwoju piłki ręcznej w Srebrnym Mieście oraz sympatyków tych Dziewczyn. Co więcej, Emilia Januszek została uznana przez organizatorów najlepszą bramkarką turnieju mistrzowskiego! Brawo Emi!

Nic podobno dwa razy się nie zdarza. A jednak… Złoto dla poznańskich Pyrek prowadzonych przez selekcjonerkę kadry młodzieżowej na piasku Karolinę Pedę, srebro dla Sambora Tczew, a brąz dla Kusego Szczecin. Podium 2021 identyczne jak w roku ubiegłym.

Podsumowując:
Niedosyt? Trochę na pewno, tak czysto po ludzku.
Odczucia? Piękna, ale i wyczerpująca przygoda. I przede wszystkim DUMA z Dziewczyn, które wykonały kawał dobrej roboty!
Plany? Wrócić jeszcze silniejsze!

Dziękujemy za ten czas!

Komplet wyników SPR Olkusz w turnieju finałowym MP:

Grupa B:
SPR Olkusz – MKS Kusy Szczecin 2:0 (21:12, 14:10)
SPR Olkusz – AZS AWF Warszawa 2:1 (20:14, 20:21, 6:4)
SPR Olkusz – MKS Piotrcovia Piotrków Trybunalski 2:0 (24:4, 18:9)

Półfinał:
SPR Olkusz – MKS Sambor Tczew 0:2 (8:12, 16:18)

Mecz o 3. miejsce
SPR Olkusz – MKS Kusy Szczecin 1:2 (10:18, 26:18, 4:8)

Skład: Emilia Januszek, Izabela Łukasiewicz – Oliwia Bartusik, Amelia Basara, Oliwia Błaszczykiewicz, Wiktoria Fiołna, Karolina Herian, Wiktoria Kozyra, Anna Marszałek, Nikola Sołościuk, Natalia Stach.

Klasyfikacja końcowa MP Juniorek Młodszych:
1. KS Pyrki Poznań
2. MKS Sambor Tczew
3. MKS Kusy Szczecin
4. SPR Olkusz
5. MSPR Junak Włocławek
6. AZS AWF Warszawa
7. KS Piotrcovia Piotrków Trybunalski
8. UKS Pawonków

SPR Olkusz (PK)